Greet Mertens

Ik kom steeds meer op het punt dat ik nieuwe verhalen wil schrijven op de puinhopen van de oude. Afdalen in de pijn, maar er ook uit herboren worden. Ik moet denken aan het beeld van de feniks, maar ook aan de composthoop.

Ton: Ik heb geprobeerd met je mee te gaan in de zoektocht naar de onderzoeksvraag. Klopt het als ik denk dat ook aan het eind van de brief nog steeds de onderzoeksvraag is: “Bestaat de helende werking van kunst?”

Greet: Ik wil een personage worden. In een nieuw verhaal. Ik denk, het is een hypothese, dat in dit moment de condities voor heling van mijn pijn worden geschapen.

Ton: Niet gelijk al willen weten wat ik wil gaan aanpakken, welk verhaal ik wil vertellen maar vaste patronen doorbreken om ruimte te kunnen vinden voor een zee aan mogelijkheden en mijn aandacht niet steeds weer laten ontvoeren door alles wat op me afkomt.

Greet: Verlichten van lijden heeft voor mij veel te maken met het begrijpen ervan, het zien ervan. En het theater helpt me om dat wat ik begrijp ook te communiceren, wat ik ook als verlichting ervaar. Doorgronden en erover vertellen.

Greet: Nu ik het theater maken meer vanuit mijn eigen leven en mijn eigen thema’s benader merk ik dat het proces is veranderd. Ik duik nog dieper in de materie dan ik voorheen deed. Ik sla zijpaden in en laat mezelf verdwalen. Ik ga op zoek zonder het einddoel te weten. Ik zoek connecties tussen mezelf en de wereld in plaats van tussen de wereld en mijzelf.

Ton: Het lijden als voortdurende beweging de diepte in trekt mij niet aan. Dat is een te eenduidige lijn. Ik zou het lijden als gegeven het liefst willen koppelen aan de bewegingen die er aan vooraf gingen, er voor gezorgd hebben dat je er in terecht komt of aan de bewegingen die er voor zouden kunnen zorgen dat je van het lijden vandaan kunt, er uit komt.

Ton: In het Forumtheater voelde ik steeds die dynamiek tussen een politieke of sociaal-maatschappelijke handeling of gedraging en mijn persoonlijke gedragingen en reacties op waar ik mee geconfronteerd word. De situatie en de resonantie daarvan in mij.

Ton: In het werk van Kast waren wij bezig met het gooien van een theatrale steen naar de kijker die als het ware als een platte steen zou ‘ketsen’ op de eerste plek en opnieuw een beweging zou realiseren en nog een en nog een. De wet op behoud van energie.

Ton: Ik was apostel maar de rol van Jezus had ik liever gewild.

Greet: Mijn grootvader en vader waren beiden houtbewerkers. Ik heb als kind veel tijd doorgebracht in hun werkplaatsen. Ik vond het fascinerend.